به گزارش خبرگزاری مهر، این حفره غول پیکر که کاملاً شبیه به یک مثلت به نظر می رسد احتمالاً یا یک خطای دیداری یا یک منطقه تیره است که در اثر بادهای خورشیدی ایجاد شده است.

برپایه معتبرترین فرضیه، این شکل غیرعادی مثلثی یک "چاله تاجی" (Coronal hole) است. باوجود این، هنوز دانشمندان هیچ توضیح علمی رسمی درخصوص دلیل پیدایش این پدیده روی خورشیدی ارائه نکرده اند.

رصدخانه فضایی دینامیک خورشید (SDO) ناسا روز سه شنبه 13 مارس 2012 این عکسها را که در سایتهای ناسا و سازمان هواشناسی آمریکا منتشر شده اند از خورشید گرفت.

براساس گزارش یونیورس تودی، باد خورشیدی اصطلاحی است که در مورد ماده ای که به طور ثابت از سطح خورشید به بیرون می جهد به کار می رود.

این باد خورشیدی غالباً شبیه به حبابهای جوشانی است که با سرعت 400 کیلومتر در ثانیه به اطراف پرتاب می شوند. زمانی که چاله تاجی نمایان می شود سرعت باد خورشیدی می تواند دو برابر شده و به حدود 800 کیلومتر در ثانیه برسد.

افزایش فعالیت ژئومغناطیس و حتی توفانهای ژئومغناطیسی می توانند بادهای خورشیدی را در مدت 2 تا 3 روز پس از فوران به زمین برسانند.

چاله مثلثی شکل به دلیل اینکه خنک تر از سایر قسمتهای تاج خورشیدی هستند در تصاویر SDO تاریک به نظر می رسند. دما در تاج خورشیدی در حدود یک میلیون درجه سانتیگراد است.

به گزارش خبرگزاری مهر، بیش از 35 هزار طرفدار اطلاعات به دست آمده از تلسکوپ فضایی اسپیتزر را زیر رو کرده و موفق به کشف حبابهایی جدید در فضا شدند که به واسطه فورانهای ستاره های جوان در میان غبار و گاز اطراف به وجود می آیند.

این تیم از علاقمندان به نجوم بخش کوچکی از اطلاعات تلسکوپ فضایی اسپیتزر را مورد بررسی قرار داده و برای یافتن حبابهای کیهانی اسکن کردند. این دانشمندان آماتور با استفاده از ابزاری پیچیده شکل و ضخامت حبابها را دنبال کردند و بر اساس یافته های خود نقشه ای حرارتی از حبابهای راه شیری به وجود آوردند.

این شهروند دانشمندان با غربال کردن اطلاعات تلسکوپ فروسرخ اسپیتزر طی پروژه آنلاینی به نام راه شیری موفق به کشف این حبابها شدند، در واقع کشف جدید تعداد حبابهای موجود در کهکشان راه شیری را 10 برابر تعدادی نشان می دهد که در گذشته تصور می رفت.

بر اساس گزارش میل آنلاین، این یافته نشان می دهد کهکشان راه شیری کهکشان ستاره ساز فعالتری است و مملو از حبابهایی است که سرتاسر آن را فرا گرفته اند. به گفته محققان رایانه برای یافتن این حبابها توانایی چندانی ندارند اما چشم انسان می تواند این کار را با دقتی بسیار بالا قادر به انجام آن خواهد بود.

به گزارش خبرگزاری مهر، ستارگان نوترونی یا تپ اخترها (پالسارها) به طور مداوم ماده را از فضای پیرامون خود می مکنند و منجر به واکنشهای بسیار خش گرمایی هسته ای می شوند که دانشمندان تاکنون تنها محاسبات تئوریک این انفجارات را انجام داده بودند.

اکنون گروهی از دانشمندان موسسه تکنولوژی ماساچوست با رصد یک پالسار در خوشه کروی "ترزان 5" برای اولین بار توانستند اعتبار مدلهای تئوریکی را که برای این پدیده های خشن به کار می روند تائید کنند.

پالسار باقیمانده یک ابرنواختر است. فیزیکدانان نجوم از این ستارگان نوترونی برای مطالعه رفتار ماده فوق چگال استفاده می کنند.

"فوق چگال" حالتی از ماده است که به فرض اگر خورشید ما به صورت کره ای به قطر چند کیلومتر فشرده شود به وجود می آید.

مدلهای تئوریک پیش بینی می کنند که در ستارگان نوترونی در جریان پدیده ای با عنوان "فرایند بهم پیوستگی"، پلاسمای ستارگان همسایه جدا می شود و با خشونت بسیار بالایی روی سطح پالسار فرود می آید و واکنشهای گذاخت هسته همراه با انفجارات شدید را رقم می زند. در فاز آزادسازی انرژی پالسارها می توان مقادیر بالایی پرتوهای ایکس را از زمین ثبت کرد.

تیم "ام. آی. تی" به منظور دستیابی به نتایجی درباره تائید این تئوری، دوره های اوج پرتوهای ایکس یک منظومه دوتایی از ستارگان را در مرکز راه شیری که بخشی از خوشه کروی ترزان 5 را می سازند اندازه گیری کردند. این پالسها را تلسکوپ مدارگرد RXTE جمع آوری کرده بود.

سپس براساس الگوهای مختلف ثبت شده توانستند نشان دهند که شدت و کاهش پالسهای پرتوهای ایکس حاصل تغییراتی است که در جریان پلاسمایی رخ می دهد.

نتایح این بررسیها حاکی از آن است که درمدت چرخش پالسار، اصطکاک ممکن میان لایه های مختلف می تواند روی میزان اثربخشی گداخت هسته ای اثر بگذارد.

براساس گزارش PhysOrg ، ستاره نوترونی واقع در ترزان 5 در هر ثانیه 11 دور می زند که این به طور مطلوبی با مدل تئوریکی که تاکنون دانشمندان برای ایجاد یک فرایند گرمایی هسته ای ارائه کرده بودند سازگار است.

به گزارش خبرگزاری مهر، پس از گذشت چند ساعت از وقوع این توفان مقامات در کشورهای مختلف جهان هیچ نوع گزارشی را از اختلال یا آسیب در سیستم GPS، شبکه برق و یا ماهواره ها و دیگر تکنولوژی ها ارائه نکردند. با این همه هنوز فرصت برای وقوع اختلال وجود دارد زیرا به گفته دانشمندان تاثیر ژئومغناطیسی این توفان خورشیدی 10 برابر بیشتر از بادهای خورشیدی معمولی است که با زمین برخورد می کنند.

این توفان در پی شعله خورشیدی عظیمی آغاز شد و همراه با رشد حباب مانند این شعله از سطح خورشید قدرت توفان نیز بیشتر شد و ذرات باردار این توفان با سرعتی برابر 6.4 میلیون کیلومتر بر ساعت روانه زمین شدند.

به گفته محققان سازمان ملی اتمسفر و اقیانوس شناسی این توفان در زاویه و جهتی رخ داده است که کمترین میزان آسیبها و خسارتها را در پی خواهد داشت و از این رو به جای اینکه پدیده ای ترسناک برشمرده شود، پدیده ای جالب توجه خواهد بود. این توفان هم راستا با مسیر چرخش میدان مغناطیسی زمین بوده است و از این رو کمترین میزان خسارت را خواهد داشت.

با این همه دانشمندان بر این باورند احتمال تغییر زاویه این توفان وجود دارد و در عین حال منطقه شکل گیری شعله خورشیدی از قابلیت شکل دادن به دیگر شعله ها نیز برخوردار است از این رو احتمال وقوع توفانهای دیگر در روزهای آینده نیز وجود دارد.

بر اساس گزارش MSNBC، توفانهای خورشیدی از سه جنبه می توانند به زمین آسیب برسانند: مغناطیسی، رادیویی و تشعشعات و در مورد لکه خورشیدی جدید که بر روی خورشید دیده شده است، شرایط کاملا غیر عادی است زیرا شعله های برخواسته از این نقطه می تواند هر سه نوع مشکل را برای زمین در بر داشته باشند.